Öncelikle, Ana Yarışma ya da “Belirli Bir Bakış” seçkilerinde, içerik ve biçim yanında, sinemasal tür, yönetmenlerin yaş ve cinsel dağılımı gibi veriler, her zamankinden daha geniş yelpazeler oluşturmakta. Hem kadın yönetmenlerin hem de ilk filmleriyle ciddi umutlar getiren genç sanatçıların listelerin yaklaşık üçte birini oluşturması nedeniyle, bırakın öngörüde bulunmanın zorluğunu, aynı terazide tartılması imkânsız, hatta saçma olan bir dizi başarılı film var.
AYNI KEFEDE OLMAZ
Örneğin, Ken Loach ustanın bugün izleyeceğimiz “Yaşlı Çınar”ı (Old Oak) ile kuşaklar yelpazesinin diğer ucunda yer alan, Fransız ekolünde yetişmiş Senegalli genç kadın yönetmen Ramata-Toulaye Sy’nin, şiirsel dili ve yalın estetiğiyle ilgi gören duyarlı filmi “Banel&Adama”, aynı kefede nasıl değerlendirilebilir ki?
Bu durumda, Screen dergisinin ücretsiz dağıtılan günlük festival sayılarında, Altın Palmiye adayı filmleri değerlendiren ve Anglosakson eleştirmenlerin çoğunlukta olduğu 12 kişilik uluslararası özel basın jürisinin verdiği not ortalamalarına bakmak, bu konuda alınacak en gerçekçi, en objektif tavır olacaktır.
İŞTE EN İDDİALI FİLMLER
Üst sınırı 4 olan notlarda, Ken Loach ile Alice Rohrwacher’in son gün yarışan filmleri dışındaki adayların aldıkları ortalamalar şöyle sıralanmakta:
1) Aki Kaurismaki “Fallen Leaves”: 3.2
2) Win Wenders “Perfect Days”: 3
3) Todd Haynes “May December”: 3
4) Justine Triet “Anatomy of a Fall”: 3
5) Nuri Bilge Ceylan “Kuru Otlar Üstüne”: 2.8
6) Jonathan Glazer “The Zone of Interest”: 2.8
7) Tran Anh Hung “The Pot Au Feu”: 2.8
8) Marco Bellocchio “Kidnappé”: 2.5
Not: Puanı 2.5’tan düşük filmler sıralamaya alınmadı.
